Birgitte heeft een hoop liefde en aandacht nodig

Daniël (Den) Veerhuis. Grote vent, grote handen. Timmermanshanden. Ze gaan Birgitte aanpakken, een van origine Deense viskotter waar veel werk aan vastzit. Nog een paar maanden, dan gaat-ie het water uit op weg naar een plek op de wal.

Je zou het niet zeggen als je het schip in een gehavende conditie op je netvlies krijgt: een rijke geschiedenis als vissersboot die in 1957 van een Deense werf rolde voorzien van een klein roefje en een klein zeiltje. Gedoopt als Birgitte Bruun, de naam van de toen driejarige dochter van de visser. De kotter bleef tot 1981 in dienst en werd vervolgens door de nieuwe eigenaren omgebouwd tot zeilend charterschip met het Duitse Lübeck als thuishaven. Toen het onderhoud gezien hun leeftijd te zwaar en te veel werd, kwam de Birgitte (de naam Bruun was er toen al vanaf) in Nederlandse handen en belandde in Hellevoetsluis. Daar zonk de boot begin 2013 waarna hij werd verkocht aan een stel uit Zeeland dat de kotter wilde ombouwen tot woonschip. Uiteindelijk konden ze hun droom niet waarmaken en kozen ze voor het restaureren van een huis aan de wal. In 2017 kwam de Birgitte in handen van een Amsterdammer die er een zeilend hotelschip van wilde maken. Het project strandde waarna Veerhuis de boot op Marktplaats zag staan en de nieuwe eigenaar werd, samen met zijn zoon. „Ik stapte aan boord, zag een bos hout aan de binnenkant en dacht, dit is een boot om hersteld te worden.”

Feestje
Vanuit het Oostelijke havengebied in Amsterdam ging het in augustus 2020 aangedreven door de 150 pk Perkins dieselmotor via het Noordzeekanaal en het Amstelmeer naar de Kolksloot in Kolhorn. „Die motor is geweldig, die tocht deed ons wel wat. Het was een feestje.”

Vanwege de diepgang van de Birgitte, zo’n 2,5 meter, was het even zoeken geweest om voor de oude viskotter een geschikte plek te vinden. De Kolksloot bleek een ideale ligplaats, het was er diep genoeg. Turend naar het schip fantaseerde Veerhuis hoe de boot eruit zou zien als hij was opgeknapt. Met weer een mast erop om te zeilen. Het zou jaren kosten, daarover maakte hij zich geen illusie.

Volgelopen
Birgitte lag twee weken geleden half onder water. Zie ook dit artikel in de Scheepspost. Met hulp van de brandweer die een zware pomp inzette, werd het schip drijvende gemaakt. Veerhuis vermoedt dat het waterschap het waterpeil iets heeft verlaagd waardoor de kiel de bodem raakte, de boot scheef ging en met een slecht deel onder de waterspiegel terecht kwam en het ruim volliep.

Het streven is de boot voor aanvang van Sail 2025 af te hebben. In de tussentijd zijn de vorderingen te zien ergens op een stuk land in de kop van Noord-Holland. De gesprekken hierover lopen nog. Of hij niet bang is dat het project hem boven het hoofd zal groeien, hij de vierde op rij is die de handdoek in de ring moet werpen. De restauratie van de kotter zijn kracht, energie en moed zal opvreten. Op een zelfverzekerde toon: „In de familie heerst een hardnekkige drang om iets voor elkaar te krijgen. Als een Veerhuis opgeeft, dan is er geen hoop meer.”

Lees het zeer uitgebreide artikel op de bron: NHD, alleen voor abonnees

Afbeelding: de spread in het NHD