Nieuws

Na jaren wachten krijgt varend erfgoed eindelijk een plek in Kolhorn

EOC
FVEN

KOLHORN Ze hebben er jaren op moeten wachten en de ansjovisjol KH44 in uiterste gevallen op winterse dagen in het water laten liggen. Zoals het er nu naar uitziet komt daar binnenkort een einde aan en krijgt Stichting Varend Erfgoed Kolhorn wat het wil: een onderkomen voor de ansjovisjol ’op het dorp’.

Voor het zover komt moet de gemeenteraad van Hollands Kroon nog wel even instemmen met het nieuwe bestemmingsplan, maar Frans Schepers, voorzitter van de stichting achter de ansjovisjol KH44, heeft er vertrouwen in dat het goed komt. „We willen dit al jaren, een stalling hier in de haven op het dorp. We hebben nu ook wel een stalling alleen die is aan het Amstelmeer, op Wieringen. Daar ligt de KH44 met een dik zeil eroverheen vanaf de herfst tot in april als we weer gaan varen. En dat brengt beperkingen met zich mee. Dit weekend zouden we met dit weer bijvoorbeeld best onderhoud kunnen plegen, maar dat gaat nu niet. Met een eigen stalling op het dorp is dat makkelijker, dan zijn we flexibeler.”

Prins Bernhard Cultuurfonds en anderen
Een eerdere poging tot het opzetten van een eigen stalling strandde vanwege administratieve rompslomp en vooral een gebrek aan geld. Dankzij bijdrages van LEADER, een Europees subsidiëringsprogramma voor plattelandsontwikkeling, het Prins Bernhard Cultuurfonds, Stichting Goede Doelen Nh1816 en windpark Wieringermeer is dat nu grotendeels verholpen. „Al missen we nog wel wat geld”, ziet Schepers. De stalling moet verrijzen op een perceel aan De Strook, het gehucht aan het Kolhornerdiep, en zal met respect voor het verleden worden gebouwd: „Het idee is dat het er net zo uit komt te zien als museum De Turfschuur, dus met zwarte houten muren het liefst en een rood pannendak.”

Lees het gehele artikel op de bron: NHD, alleen voor abonnees

Wie het varend erfgoed van Kolhorn een warm hart toedraagt en geld ter beschikking wil stellen, kan dat doen via de website www.kh44.nl.

Foto: De ansjovisjol KH 44 uit Kolhorn. © Foto Stichting Varend Erfgoed Kolhorn