Binnenkijken op de salonboot van Caroline

Een woning onderaan de voet van de Grote Kerk, in het historische havencentrum van Dordrecht. Wie wil dat nu niet? Maar dat moet je natuurlijk maar net kunnen vinden en betalen. Caroline heeft die wens op een creatieve manier in vervulling kunnen brengen: het grootste deel van het jaar verblijft ze op salonboot Anna.

Boten bepalen sowieso een groot deel van het leven van Caroline en haar vriend Tex. Hij als havenmeester en zij met haar veerdienst Anna waarmee ze tussen Numansdorp en Willemstad vaart.

In totaal hebben Caroline en Tex drie boten: een bakdekker-salonboot, een bakdekker-sloep en een vlet (een voormalig patrouillevaartuig). De salonboot is hun woning. Ook verzorgen ze er rondvaarten op. “Een salonboot is een boot met heel veel ramen, zodat mensen tijdens een rondvaart goed naar buiten kunnen kijken.”

Tweedehands vondsten
“Vier jaar geleden kocht ik de Anna in Groningen. De boot zelf kwam uit 1908, maar de vorige eigenaar had hem casco gekocht. Het grote voordeel voor mij was, dat hij helemaal opnieuw is opgebouwd. Hij lekte niet en was tiptop in orde. Technisch gezien is het een nieuwe boot, ze vaart ook elektrisch.”

“Maar ze ziet er oud uit en dat is bewust: in negen jaar tijd heeft de vorige eigenaar haar opgebouwd aan de hand van tekeningen van hoe de boot eruit zou hebben gezien. Er is zelfs in het Scheepvaartmuseum in het archief gekeken om de exacte bouwplaats en tekeningen te vinden. Ook ging de vorige eigenaar duurzaam te werk: er is heel veel hout gerecycled om de binnenkant van de boot te bekleden. “Zelf vind ik dat duurzame aspect ook heel belangrijk. Toen ik de boot ging inrichten, heb ik bijna alles tweedehands bij elkaar kunnen sprokkelen.”

Geluksvogel
Maar hoe ga je van een ‘normaal’ rijtjeshuis en een baan in het onderwijs naar het hebben van drie boten? “Mijn vader was altijd al gek van boten. Iedere zomervakantie huurden we een boot. Met vrienden gingen we altijd zeilen en windsurfen. Eigenlijk wilde ik de creatieve kant op, maar mensen in m’n omgeving zeiden: daar valt geen droog brood mee te verdienen. Op mijn achttiende ging ik het onderwijs in. Een vak dat eigenlijk niet zo goed bij me past. Boten en water bleven me wel trekken. Als ik bijvoorbeeld ging kanoën in Delft en een salonboot zag, dacht ik altijd: je zou hier maar wonen. Wat voor een geluksvogel zou je dan zijn?”

Lees het gehele artikel met foto’s van Heleen Schrijvershof op de bron: Indebuurt

Foto’s: Heleen Schrijvershof