Aan mijn steiger: Racen met ’tussenscheepje’
Stefan van der Burg raakte vijftien jaar geleden in de ban van de bruine vloot. Hij ruilde onlangs zijn Zeeschouw in voor een skûtsje. „Zo’n vijftien jaar geleden woonde ik nog bij mijn ouders en had ik een goede baan, waardoor ik een mooi bedrag had gespaard. Eerst zocht ik naar motorboten, maar toen ik de platbodems ontdekte, raakte ik helemaal in de ban van de bruine vloot. Het werd een Zeeschouw waarmee ik vijftien jaar heb gevaren.
Zeilen heb ik geleerd door gewoon te doen, boeken te lezen en mee te varen met andere schippers; ik heb nooit les gehad. Je moet er een beetje gevoel voor hebben. De Zeeschouw heb ik dit jaar ingeruild voor een klein skûtsje. De vrachtvaart vind ik nog mooier dan de vissersschepen. Bovendien ben ik veganist, eet ik dus geen vis en wil ik ook niet vissen. Ik deed met anderen mee aan de Turfrace en de Strontrace en dat ik ook weleens met een eigen boot wilde doen. Met de Zeeschouw kon dat niet.
Deze miniskûtsje vond ik op Marktplaats. Ze heet Vrouwe Neeltje en helaas heb ik niet veel informatie kunnen vinden. Ik zou het leuk vinden om mensen te leren kennen die meer over haar weten. Het is mijn droom om ooit op een skûtsje te wonen, maar dan heb je een grotere nodig en die moet je ook alleen kunnen varen. Nu kan ik op de kleine versie meer vertrouwen in mijn schipperskunsten krijgen. Het is dus een soort tussenscheepje.
Dat ik op een skûtsje wil wonen, heeft twee redenen. Ten eerste ben ik gefascineerd door de wereld van de historische schepen. Prachtig en mooier dan een huis. Ten tweede is het de vrijheid, de rust en de weidsheid op het water. Bovendien gaat het leven er langzamer en is iedereen vriendelijker.