In het droogdok van Jan Blanken
Wie niet beter weet, denkt dat er aan de rand van Hellevoetsluis een amfitheater ligt. In werkelijkheid is het maritiem erfgoed: het dok van Jan Blanken. Na jaren van verval floreert het industriële monument weer, onder leiding van oud-vrachtwagenchauffeur Eugene Kamer.
De Betelgeuze, in 1950 gebouwd als loodsvaartuig, ligt keurig in het midden van het dok. Het vaartuig wordt nu gebruikt door Rotterdamse zeecadetten. „Je koopt zo’n ding voor een appel en een ei”, weet dokmeester Eugene Kamer, „maar je moet hem vervolgens wel onderhouden.”
Marinehaven
Het dubbele droogdok aan de rand van Hellevoetsluis werd tussen 1798 en 1822 gerealiseerd onder leiding van de eigenzinnige vestingbouwer Jan Blanken. Om te voorkomen dat de bodem door de druk van het grondwater omhoog zou komen, werden er 5000 palen de bodem in geslagen. Die houden de aan de palen verankerde vloer nog altijd keurig op z’n plek.
Voor het leegpompen van het dok schafte Blanken een kolossale stoommachine aan, waar een fraai pand omheen werd gebouwd. Om het dok hermetisch te kunnen afsluiten, liet hij een houten deur in de vorm van een schip maken: een Franse uitvinding. De kiel van de schipdeur, vergelijkbaar met een gezonken schip waarin het water even hoog staat als in de haven ernaast, past precies in de sleuven achter de toegang van het dok. Aan het eind van de 19e eeuw werd het kolossale geval vervangen door een exemplaar van ijzer.