Nóg een keer het water in

Frank Antonie van Alphen werd gevraagd deel te nemen aan een tentoonstelling op de Jos Vranken in de Waalhaven. De hele expo van het Binnenvaartmuseum Nijmegen krijgt al behoorlijk gestalte. Daarin zal het verhaal van zijn varende familie een bescheiden rol krijgen. In woord en beeld. Frank Antonie van Alphen schrijft in de Binnenvaartkrant:

Met name de geschiedenis van onze Frankie-A zal aan de orde komen. Hadden mijn ouders ooit kunnen denken dat ze in een museum zouden hangen? Gelukkig fotografeerde mijn moeder Jaqueline zich een slag in de rondte in haar jonge jaren. Meteen na de invitatie van het binnenvaarmuseum ben ik haar fotoalbums ingedoken. Het volgende staat me voor ogen…

Ons verhaal begint op de werf van de gebroeders Sander in Delfzijl. Zwart als een schoppenaas ligt de Frankie-A op de helling. Klaar om te water te worden gelaten. Zwart als een schoppenaas zal ons schip ook de proefvaart varen. Later kwam het wit schilderen pas. Het duurde even voordat onze Dortmunder werd afgebouwd. Want de Cubacrisis was gaande en de materiaalaanvoer stagneerde flink. De Frankie-A lag daar maar. Mijn ouders raakten steeds beter bevriend met de familie Sander. Als er toch niet gewerkt kon worden, dan maar feesten. Al was het maar om de Cubacrisis, de mogelijke dreiging van een nieuwe wereldoorlog, even te vergeten. Onze Frankie-A was destijds een echt modern schip. Met een tropenkoelkast, een Electrolux, die eerst diende te worden geplaatst voordat de roef kon worden dichtgemaakt. We hadden viooltjesblauw sanitair en een heus bad. Drie slaapkamers achter in een woning die zo groot was als nu de stuurhut van een modern binnenvaartschip.

Aflevering 1 gaat over onze proefvaart. Verteld in de door mij opgetekende woorden van mijn vader. Het podcast feuilleton begint in de roerige zestiger jaren.

Lees het uitgebreide artikel met een link naar de podcast op de bron: Binnenvaartkrant, pag 13