Schippers van weleer, Ale Zwerver, 67 Schipper 1971-2016

Ale Zwerver mag dan een stevige staat van dienst als binnenvaartschipper hebben, zijn hart ligt elders. Wanneer je vraagt naar hét Friese zeilschip begint hij te gnuiven: ‘Nu heb je me bij het gevoelige end. Skûtsjesilen loopt als een rode draad door mijn leven.’

Die rode draad begint twee generaties terug. Ale’s Friese grootvader voer rond de eeuwwisseling volop vracht met zijn skûtsje.
Regionaal, de Zuiderzee stak hij niet over. Hij was dan ook in de buurt als er zeilwedstrijden werden georganiseerd. Plaatselijke evenementen, geïnitieerd door de kastelein, om volk te lokken. Vrachtschippers hadden snel door dat het een lucratieve bezigheid was; de dagprijs bedroeg zo’n 25 gulden. Een bedrag waar een skûtsjeschipper meerdere reizen terpmodder voor moest varen. Al had het wel wat voeten in de aarde, zo’n dag. Alle huisraad moest van boord, tot het kooktoestel aan toe. Vooral Ale’s oma leed daar onder.
‘Dan zat dat mensje aan de wal. Zij mocht niet mee, het was een mannensport. Als het regende werd er een stukkie dekzeil over de huisraad gelegd.

Lees hier het gehele artikel van Corine Nijenhuis  

Foto: De Kempenaar Lydios is nu een woonschip. ‘Het schip is goed voor mij geweest. Slopen, daar had ik moeite mee gehad.’ (Foto familie Zwerver)