Moniek runt een B&B op haar eigen woonschip

Het voormalige sleepschip Wilhelmina van Moniek van der Werff ligt in het haventje aan de voet van het Maritiem Museum in Rotterdam. Het schip stamt uit 1913 en doet tegenwoordig dienst als groepsaccommodatie, vergaderlocatie én B& B.

‘Wonen op een schip midden in de stad is geweldig en soms een beetje gek’, zegt Moniek. ‘Laatst zaten er zomaar twee dames aan de wijn, gewoon op mijn dek.’

Het schippersleven is ze zo’n beetje vanzelf ingerold. ‘Dat kwam eigenlijk door een vriend die een tjalkje kocht en in 1985 hier in de Oude Haven terecht kon. Die locatie was toen nieuw. De huidige directeur van de Erfgoedhaven lag daar toen ook met zijn charterschip. Zelf kon ik ook redelijk zeilen en het leek me hartstikke leuk eens een zomer mee te charteren. Dus dat deed ik. Tijdens een van de zeilwedstrijden leerde ik mijn man Willem van Gelderen kennen. Hij had een werkschip in de Oude Haven – de Spes Salutes van de familie Romijn – waar we later ook samen mee zijn gaan varen.’

Mooie combinatie
De Spes Salutes werd in 1991 verbouwd van vrachtschip tot zeilend passagiersschip en kreeg de naam Aldebaran. Van april tot oktober zeilden Moniek en Willem met gasten vanuit Hoorn, Medemblik en Enkhuizen en meestal naar de Waddenzee. ‘Geweldig vond ik het. Dat hebben we jaren gedaan. Ook met onze dochter Sanne. Heerlijk, altijd met z’n drietjes. Vaste gasten die al jaren mee voeren en Sanne, die lekker met iedereen aan het babbelen was. Wat een tijd was dat. Echt een avontuur.’

Woning aan wal
‘Een kind aan boord is leuk’, gaat Moniek verder. ‘Maar je kunt natuurlijk niet altijd aan het varen zijn. Wij vonden het ook niet zo’n goed idee dat ze alleen tussen de volwassenen zat. Dan is een vaste woonplek aan wal toch wel idealer. We kochten Tagrijn Salvator, een winkel-werkplaats hier op deze plek in Rotterdam, en zeilden alleen nog in de vakantieperiodes. En deden nog mee aan zeilwedstrijden met de Aldebaran.’ ‘Tegelijkertijd verhuisden we naar een tjalkje in Dordrecht. Maar ook daar was het nadeel dat onze dochter niet alleen buiten kon spelen. Veel te gevaarlijk met al dat water. Sannes basisschooljaren hebben we daarom doorgebracht op een boerderijtje in Ouderkerk aan den IJssel. De oude boerderij van mijn vader, waar ik zelf ook opgroeide en heerlijke herinneringen aan had.’

Lees het gehele artikel van Sanne van der Most in de papieren of digitale Schuttevaer, alleen voor abonnees