Werken als paarden op een Torpedo Schokker
Hellevoetsluis – In het droogdok Jan Blanken ligt deze weken een prachtig oud schip, de Torpedo Schokker MD3. Een groep enthousiaste vrijwilligers werkt heel erg hard aan het opknappen van dit bijzondere schip. Onder de brandende zon wordt er geschrapt, geverfd en getimmerd.
Chris de Wit is liefhebber van oude schepen. Hij ligt met zijn varend erfgoed schepen vlak bij het dok in de haven. Toen hij een oude schokker het dok in zag varen kon hij zijn ogen niet geloven. “Dit is echt historie en het schip heeft hier ooit nog rond gevaren. Ik vind dat schepen die echt wat betekend hebben, veel aandacht verdienen. ”
Jan Jorissen, penningmeester en bevlogen lid van ‘Stichting Visserij Historie Middelharnis’ is het daar natuurlijk mee eens. “Dit is een uniek schip in een redelijk goede staat. Korps Torpedisten stond naast de marine en was opgericht om de zeearmen van Nederland te beschermen tegen vijanden. Het schip werd dan in een zeearm gesleept en legde de mijnen klaar, die in die tijd torpedo’s werden genoemd. Vanaf de wal werd uitgekeken naar de vijand en als het nodig was kon zo’n mijn opgeblazen worden en de vijand tot zinken worden gebracht. Boem”, zei Jan lachend. “In 1922 was dit systeem hopeloos achterhaald. Na het mijnen leggen kwam het schip in de visserij terecht. In 1953 kwam het schip in bezit van de familie Groen in Middelharnis. Het had een visserijnummer nodig en kwam zo aan de naam MD3. De MD3 werd gebruikt voor kuilvissen en voor de palingvangst.
In 1970 werd het schip gekocht door ene Henk Hortensius. Over die man kan ik wel honderd verhalen vertellen. Hij gebruikte het schip als charter en voer vanuit zijn thuishaven Enkhuizen naar Duitsland, Denemarken Zweden en Engeland. Toen Henk wat ouder werd is hij met zijn schip voor het Zuiderzeemuseum gaan varen. Op zijn 78e raakte hij invalide. Hij belde onze stichting of wij zijn schip over wilden nemen. Hij vond dat het schip terug hoorde in haar oude thuishaven, Middelharnis.
Op 22-02-2022 werd de koop beklonken bij de notaris. Met een paar mensen van onze stichting zijn we de dag erop met de auto naar Enkhuizen gereden. Met zeil en vliegwerk zijn we in 4 dagen naar Middelharnis gevaren. Het was een ijskoude tocht met heel veel hindernissen. Aan de kade van Middelharnis was de ontvangst hartverwarmend. Het was een bijzonder gevoel om vorige week het dok binnen te varen. Met ons historische schip door die enorme sluisdeuren heen was een fantastische ervaring. We hebben nu een hele enthousiaste groep vrijwilligers. Veel van ons zijn boven de 70 maar we werken nog als paarden. Het is een heel sociaal gebeuren.”