Van Zeewaardig vrachtschip naar Duurzame waterwoning
De Mado (1932) was nog niet zo lang geleden een zeewaardig vrachtschip. Nu is het het sfeervolle en toekomstbestendige huis van Marieke van Noord, Sander Rutten en hun kinderen.
“Het idee om op een schip te gaan wonen kwam van mij,” zegt Marieke van Noord. “Leven op het water heeft me altijd aangesproken, Toen we op zoek waren naar een andere woning en deze kans zich voordeed, hoefde ik er niet lang over na te denken. Die kans was op de Amsterdamse Levantkade, op fietsafstand van het oude centrum. En de Mado was een voormalig zeegaand vrachtschip. Daar moest alleen nog wel het een en ander aan vertimmerd worden, om het maar voorzichtig te zeggen. “Het was nog een echt schip,” vertelt Sander Rutten, “een bedompt ruim waarin geslapen werd en een bruggedeelte met kleine hokjes. Alles om de machinekamer heen gebouwd.” De grote dieselmotor moest dus sowieso vertrekken, maar hoe maak je er dan een behaaglijk leefhuis van?
Dat voelt gewoon goed
“Van het begin af aan stond vast dat we zo duurzaam mogelijk wilden leven,” zegt Marieke. “We wilden dus een warmtepomp voor d verwarming en het badwater, aangevuld met zonnecollectoren op het dak.” Sander: “Dat betekende natuurlijk dat we het schip goed moesten isoleren – meer dan bij een gasketel. En day we overal vloerverwarming zouden kiezen ook omdat dat het comfort verhoogt. De romp is dus overal bekleed met een tenminste 10 centimeter dikke laag pur-isolatie.”