SKZ durfde weer een Kotterweekend te organiseren
Het bestuur van Stichting Kotterzeilen heeft het aangedurfd om van 17 tot 19 september weer een kotterweekend te organiseren. Een evenement op kleine schaal en met aanpassingen met het oog op de RIVM-maatregelen ten aanzien van corona. Door het aantal kotters beperkt te houden en met aanpassingen ten aanzien van de prijsuitreiking was het weer te organiseren.
Vrijdagmiddag 17 september lagen er twaalf mooie kotters in de binnenhaven van Hoorn, waarvan 7 zeilkotters. Met een biertje en een wijntje werden de ervaringen en de laatste nieuwtjes uitgewisseld. Iedereen was blij om weer samen te zijn, gezond samen te zijn.
De weersverwachting voor zaterdagochtend: mist en eerst weinig wind en rond de middag meer zicht met mogelijk wat wind. Tijdens het palaver, zaterdagochtend tien uur, werd afgesproken per uur te bezien wanneer te starten met zeilen. Plan was eerst anderhalf uur zuid in te zeilen en op teken van de wedstrijdleiding SKZ te keren en noord in te zeilen. Op deze manier is het altijd een verrassing wie de Gouden Puts wint. Het zicht was om twaalf uur zo opgeklaard dat we om één uur konden starten. De zeilkotters Tordis, Sarah, Aeolus, Fruition, Robbe, Oude Dibbes en de Elbe verlieten de haven en ook het startschip Vesterhavet. Na de start kwam als eerst over de startlijn de Aeolus en als laatste de Elbe. Leek dat zij de zeilen niet goed omhoog konden krijgen en ze hadden gelijk vertraging.
De wind trok iets meer aan, Zuidoost tot Oost 3, en na anderhalf uur was de snelste kotter Sarah, met negen zeilen op, op ongeveer 5 mijl vanaf de startlijn gezeild en de langzaamste Oude Dibbes met 1.7 mijl het minst ver gekomen.
Met het teken om weer Noord in te varen lag de Oude Dibbes, met alle zeven lappen op, enige tijd als virtueel leider van de zeven zeilkotters. Vanuit het middenveld kwam de Elbe onder vol zeil als snelste dichterbij en had zo’n snelheid dat hij als eerst de finishlijn passeerde. De drie snelste kotters die ca. vijf mijl hadden gezeild moesten natuurlijk ook weer die vijf mijl terug en hadden het nakijken.
De SKZ-wedstrijdleiding had een gemakkelijke dag. De winnaar van de Gouden Puts was bekend. En er waren geen protesten. De prijzenpot was door de aanwezige schippers ingebracht. Zoals boeken, jenever en technische zaken. Aangevuld met voor elke kotter een grote plak gerookte zalm. De prijsuitreiking is elk jaar hilarische, op z’n kotters. Zoals gezegd dit jaar in de open lucht. En de weergoden waren ons zeer welgesteld
Eerste prijs ging naar de Elbe. Gevolgd op volgorde de Aeolus, Sarah, Robbe, Fruition, Tordis en de Oude Dibbes.
De Hout Moet prijs, ter na gedachtenis van Wil Haring, ging naar het kotterjacht Robbe. Na lang restaureren is het een erg mooie zeilkotter geworden.
Zondag sloten we af met gezamenlijk koffie en spraken af om volgend jaar het gewoon te herhalen. Iedereen vaart weg en gaat een kant op. De een vaart in een dag terug naar huis een ander knoopt een paar dagen vaarvakantie aan het SKZ-evenement vast. Dank gaat uit naar Frans en Margreet die samen een groot deel van de organisatie heeft gedaan.
Maandagmiddag werden we opgeschrikt door het bericht van de aanvaring van de Tordis met een zeiljacht. De houten kotter Tordis (1922) uit Harlingen zonk binnen enkele minuten. Gelukkig voor de twee opvarende is dat ze er met een nat pak van afgekomen zijn. Bijzonder triest is dat het de kotter Tordis betrof, een kotter waaraan de laatste jaren heel veel werk is besteed. Na de berging zal er een plan gemaakt moeten worden hoe, en of de Tordis hersteld kan worden.
Zie ook de Scheepspost over het zinken van de Tordis
Met dank aan Cor Bolt, voorzitter van de Stichting Kotterzeilen,
Foto: de Elbe komt op de finish af, foto Cor Bolt