Schipperskind en -vrouw bleef het varen niet trouw
Herinneringen aan de eenzame jeugd van een schipperskind met woeste golven, gevaarlijke sluizen en veel onzekerheid in de oorlog. Pietje de Vroome- Bergsma zag in 1932 het levenslicht op Texel. Haar Friese ouders verdienden de kost door met de klipper “Op hoop van zegen” vracht te vervoeren. Voor de gelegenheid van de geboorte van haar eerste kindje was moeder Bergsma ingetrokken bij vrienden op Texel. Vader Bergsma voer met zijn vracht verder en was dan ook niet aanwezig bij de geboorte van zijn dochter Pietje. Pietje bleef enig kind en groeide op aan boord van de klipper. De roef stond achter op het schip. Eerst was het een zeilschip met alleen een hulpmotortje voor de zijschroef, dat het dus moest hebben van de wind. Later verdwenen de zeilen en werd er een dieselmotor ingebouwd.
Vader Bergsma had geen vaste routes maar ging naar waar de schippersbeurs hem wilde hebben. Vaak waren dit tochten over het IJsselmeer maar nadat de motor was ingebouwd, bracht de vracht de familie ook verder het land in. Voor Pietje was het een eenzaam bestaan als enig kind. Zij bezocht de lagere school in plaatsen waar het schip afmeerde. Ze kreeg dan een map mee met opdrachten, die op de volgende school weer werden nagekeken. Echt tijd om vriendinnen te maken kreeg Pietje niet. Zij vond het dan ook verschrikkelijk om steeds weer naar andere scholen met vreemde kinderen te gaan.
Ze herinnert zich nog goed de lagere school in Maasbracht. Deze was gevestigd op een ark en het verschil met de andere scholen was, dat hier alleen maar schipperskinderen in de klas zaten. En gedeelde smart is halve smart … Maasbracht, in het noorden van Limburg, was lange tijd de grootste binnenhaven van Europa. Maasbracht werd door veel schippers als thuishaven gekozen en staat ook bekend om zijn sluis in het Julianakanaal met een verval van 11,85 meter. Dit is het grootste verval van alle sluizen in Nederland. Pietje de Vroome kan zich deze sluis ook nog herinneren en was er als kind best een beetje angstig voor. Zo ook voor de vaartochten over het IJsselmeer als het stormde en woeste golven tegen het schip aan beukten. Het is altijd goed afgelopen met de “Op hoop van zegen” maar er zijn in die jaren diverse vrachtschepen met man en muis gezonken op het “kleine” IJsselmeer.
Lees het gehele artikel van Corry Blok-Plas op de bron: MijnZuiderzee