Oude dame zeilt als jonge meid

Nederland telt bijna 2,6 miljoen waterrecreanten en meer dan 500.000 vaartuigen. Zomertijd stapt wekelijks bij iemand aan boord, vandaag bij Wouter van Dusseldorp (63) uit Hoorn. Hij is eigenaar van de catamaran Mirzwee en de stevenaak Egberdina.

Wouter van Dusseldorp is al een halve eeuw een fervente zeiler. De Mirzwee (‘dubbele vrede’) doet in de haven van Hoorn niet alleen dienst als zijn woning, maar is ook het vaartuig waarmee hij pleziertochtjes maakt.

Dichtbij, naast de hoofdtoren van Hoorn, ligt de Egberdina. Een van de vijf oudste nog varende zeilschepen in Nederland. Gebouwd in 1882. Het voormalige vrachtschip wordt door Van Dusseldorp gebruikt voor dagzeiltochten en is een officiële trouwlocatie. Als afgestudeerd bioloog kan hij zijn klanten tijdens zo’n zeiltripje mooi vertellen over de Marker Wadden.

,,Ik ben op mijn dertiende in Friesland begonnen met zeilen’’, zegt Van Dusseldorp. ,,In de loop der tijd heb ik over de hele wereld gezeild. Onder anderen met zeezeiler Dirk Nauta. Toen ik een jaar of 17 was, heb ik met hem aan één van de eerste tallshipraces naar Polen meegedaan.’’

Na zijn scheiding, negen jaar geleden, werd de Mirzwee zijn woning. ,,Het benauwde me verschrikkelijk om in een huis te gaan wonen. Ik voel me happy op de Mirzwee. Ik woon op de mooiste plek van Hoorn, met een prachtig uitzicht op huizen waarvoor mensen meer dan een miljoen hebben betaald. Daar mag ik tegenaan kijken. Als ik van mijn schip stap, loop ik in een park van drie kilometer lengte. Soms ga ik met mijn catamaran een stukje uit de kust liggen. Heerlijk. ‘s Ochtends neem ik eerst een duik in het IJsselmeer en zwem een rondje om het schip. Deze zomer maak ik met mijn vriendin Sefanja een zeiltochtje naar de Duitse Wadden en Helgoland. Een tijdje terug heb ik met de Mirzwee gevaren op de Noordzee, van IJmuiden naar Den Helder. Dan moet ik even achter de horizon kijken, even zout snuiven. Ik ben onrustig. Zo’n tochtje geeft me rust. Ik voel me vrij. Als ik hoor dat mensen lang in de file hebben gestaan denk ik: wat een zegen dat ik dat niet heb.’’

Die vrijheid is hem heel veel waard. Net als de natuur. ,,Om te weten wat voor weer het is, moeten mensen eerst naar buiten kijken. Ik hoor in bed of het regent, ik voel aan de deining hoe hard de wind staat, ik hoor de vogels fluiten. Kraaien en kauwen laten walnoten op het dek vallen om deze te openen. Zo dichtbij is voor mij de natuur.’’

De Egberdina – 70 ton, 332 vierkante meter zeil, 35 meter lang – heeft een lange geschiedenis achter de rug als vrachtschip. Van Dusseldorp maakt nu zo’n 25 jaar met zijn bemanning van mei tot oktober commerciële zeiltochtjes met het ranke schip. Van Dusseldorp: ,,Het is een oude dame die zeilt als een jonge meid.’’

De mensen genieten van het zeilen en het eten en drinken aan boord, ,,Ik leef van de wind. Voor de economische crisis heb ik er goed mee verdiend. Banken maakten er bij voorbeeld bedrijfsuitjes mee. Toen de klandizie na de crisis minder werd ben ik er andere dingen bij gaan doen. Ik geef de Zeepost en Scheepspost uit. Digitale nieuwsbrieven over de chartervaart en het varende erfgoed. Ook ben ik les gaan geven op de Zeevaartschool in Enkhuizen. Doe ik nog steeds. Gelukkig is er de laatste jaren weer veel vraag naar tochtjes met het schip.’’

Lees het gehele artikel op de bron: NHD

Tekst: Govert Wisse, foto: Marcel Rob