Met rivierwater ingeënt

Schuttevaer kijkt terug in de tijd en plaatste op haar website een artikel uit 2019 van Corine Nijenhuis: ‘Dat ik machinist wilde worden en geen kapitein, dat is genetisch bepaald.’ Volgens zijn moeder wist Cor van Brug (80) het al toen hij vijf jaar was. Dat was misschien vroeg, maar niet vreemd. Niet alleen zijn vader, maar ook zijn grootvader werkte in de machinekamer. De eerste op een ‘moderne’ sleper, de tweede op een stoomsleepboot.

De liefde voor de machine begon aan boord van de stoomsleepboot. Cor’s grootvader voer voor sleepdienst P. Smit. Op de Haagse dienst. Die sleepte sleepschepen over de Schie, via Delft naar Den Haag. In het weekend lag de sleper afgemeerd in de Parkhaven. ‘Dan nam opa mij mee als hij ging kijken of het vuur in de ketel er nog goed bijlag.

Het gezin Van Brug woonde vlakbij de Nieuwe Maas, dichtbij de Feijenoordkade, vader voer bij Van Ommeren, dus vrouw en kinderen bleven thuis. In de buurt wemelde het van de schippers: kapiteins en machinisten, veel ervan uit de Rijnvaart. De kinderen uit de buurt zwommen tussen de sleepboten die lagen afgemeerd aan de kade. ‘Veel Duitse radersleepboten, die mensen vonden het wel leuk, die zwemmende jongens.’

Lees het gehele artikel op de bron: Schuttevaer, alleen voor abonnees

Of lees het artikel op de website van Corine Nijenhuis

Afbeelding: Cor van Brug aan het werk op de Frankrijk, zijn favoriete A-boot van sleepdienst P. Smit. (Foto collectie Cor van Brug)