Jarige weervissers zitten zelf in het nauw: ‘Geen vis, geen publiek, helemaal niks’
BERGEN OP ZOOM – Het was gisteren precies 25 jaar geleden dat de Stichting Behoud Weervisserij werd opgericht. Bij het bereiken van die mijlpaal hoort terugkijken en overheerst de trots op wat er in die voorbije kwarteeuw allemaal is bereikt. Ook zijn er zorgen.
De laatste twee jaar werd in de kom van de Oosterschelde haast geen ansjovis meer gevangen. Bovendien maakte corona toeristische vaartochten naar de drie weren onmogelijk. Ondertussen zetten het bestuur en de familie Van Dort samen de bakens uit naar de toekomst. ,,Dit ambacht mag nooit verloren gaan.’’
Weervissen is een eeuwenoude manier van vissen, waarbij de vis met behulp van houten staken en de getijden in een fuik wordt geleid. Cor van Dort en Piet Landa waren op dat moment de laatste weervissers in de stad. Ondertussen is enkel de familie Van Dort nog actief, in de rug gesteund door het bestuur en de bijna veertig vrijwilligers van de Stichting Behoud Weervisserij.
Continuïteit in gevaar
De laatste twee jaar hielden de vangsten niet over en ook corona zorgde voor een domper. Geen vis, geen publiek, helemaal niks. Tot in Peru staat de ansjovis onder druk, door de steeds hogere watertemperaturen. Vissers klagen al jaren over de slechte vangsten in het oostelijk deel van de Oosterschelde.
De continuïteit van de bedrijfsvoering staat bij uitblijvende vangsten onder druk. Ook al behoort de Bergse weervisserij tegenwoordig officieel tot het Immaterieel Erfgoed Nederland. ,,Onze bootjes, het materiaal, de vergunning, dat is ons pensioen. Zoiets ga je niet opeten.’’ Daarom ook zijn het bestuur van de stichting en de familie in gesprek over hoe het verder moet. Ook het slechtst denkbare scenario, het stopzetten van de bedrijfsvoering tussen nu en tien jaar, komt daarbij aan de orde.
Lees het gehele artikel op de bron: PZC, alleen voor abonnees