Greet bracht als schippers-dochter de Tweede Wereldoorlog door in een Duitse haven

De 87-jarige Greet Stekelenburg woont al ruim zestig jaar op de woonboot ‘Ridina’ aan het Merwedekanaal. ‘‘Een échte Utrechtse zal ik me nooit voelen’’, vertelt Greet. ‘‘Als ik in de Rijnlaan of hier in de buurt loop, heb ik het gevoel dat ik hier niet hoor. Het gevoel van zwerflust verdwijnt schijnbaar nooit. Dat zit een beetje in de familie.’’ Haar jeugd die voor een groot deel samenviel met de Tweede Wereldoorlog bracht ze deels door in een Duitse haven. De vader van Greet moest daar als schipper werken voor de Duitsers. Het zorgde voor een onstuimige periode.

De eerste oorlogsjaren zijn Greet en haar familie nog in Nederland. In 1944 namen de Duitsers de Nederlandse schepen met hun bemanning echter in beslag. Ook het schip van de ouders van Greet en haar broer Henk. Greet: “Bij het vorderen mocht het gezin wel van boord, maar de schipper niet. Die hadden ze nodig om te varen, want dat leerden ze bij de Wehrmacht niet. Bij veel schepen was de schipper niet de eigenaar. Deze mensen proberen dan ook weg te komen, en als ze geluk hadden vonden ze een onderduikplek.’’

In Greet en haar familie was dit niet het geval. ‘’Mijn ouders waren wél eigenaar van het schip en omdat we ook op het schip woonden, hadden we niet veel keus. Ons huis én het bedrijf stonden op het spel. Mijn moeder was doodsbang. Ze vond het gevaarlijk om naar Duitsland te gaan, maar tegelijkertijd lag het gevaar in Nederland ook op de loer.’’ Haar vader en moeder kozen er uiteindelijk voor om met het gezin bij elkaar te blijven. Greet: ‘’Dat is voor ons allemaal goed geweest. We hebben wel angstige dingen meegemaakt, maar gelukkig zijn we er goed vanaf gekomen.’’

Op weg naar Duitsland zorgde aan boord een soldaat ervoor dat alles ging zoals het Duitse leger in gedachten had. Greet en haar familie woonden achter op het schip, in de zogenaamde roef. De soldaat verbleef in het vooronder. Greet: “Gezien de hele situatie had hij het slechter kunnen treffen’’. Greet en haar familie voeren met een vracht kantoormeubilair. Via Emden zijn ze Duitsland binnengekomen ‘’Wat ze daar in een totaal ontwricht en platgebombardeerd land mee moesten was me totaal onduidelijk. Het is bepaald geen eerste levensbehoefte zou je zeggen.’’

Lees het gehele artikel op de bron: duic

Foto: Greet en haar broer Henk op het schip waarop ze woonden. De foto is gemaakt door hun vader.