Een huis dat meereist

Ze is geboren in Almelo en heeft overal gewoond. Van Koedijk, tot La Palma, Madrid en nu alweer een paar jaar in Leiden. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. „Ik hou ervan te zwerven. Op mijn achttiende was ik al dertien keer verhuisd. In plaats van weer te verhuizen koos ik voor een huis dat met me meereist.”

Hagenaar, zeilschip met vaste ligplaats in Leiden.
Bouwjaar: 1895 Bewoner: Daphne Treurniet (49)

De Hagenaar is gebouwd in 1885. Het type schip is afgeleid van de Hasselter aak, maar speciaal gebouwd voor de aanvoer van zand naar Den Haag. „De Wagenbrug in Den Haag is smaller dan andere bruggen in de stad. Er moest dus een schip gebouwd worden dat door deze brug paste”, legt Daphne uit terwijl we over het smalle gangboord lopen. Hondje Frenkie, door de kinderen vernoemd naar Frenkie de Jong, wandelt vrolijk achter ons aan.

Binnen is een grote verbouwing gaande. „Dat was absoluut niet nodig, de eigenaar heeft het schip in zo’n goede staat achter gelaten. Maar de aak is 23 meter lang en hij woonde op maar elf meter, dus er is nog een hoop ruimte vrij om te gebruiken. Daar komt nog bij dat ik straks ook graag mijn twee kinderen Aínda (19) en Nuno (21) wil ontvangen. Zij studeren in Delft. Ik heb gekscherend al gezegd dat ik ze wel een keer kom ophalen, maar ik moet eerst nog leren varen met dit schip. Het is nu van mij en de term ’don’t be gentle, it’s a rental’, geldt niet meer.”

Daphne heeft de nodige zeilervaring. „Met mijn ouders heb ik heel wat mijlen afgelegd op de Waddenzee. Ik ben gewend om een schip tot en met vijftien meter te varen. Toch kan ik dit niet alleen. En een van de vereisten is dat je dit monumentale schip wel blijft varen. Ik ga een appgroep aan maken voor vrienden en familie, ik probeer ze warm te maken om gezellig mee te varen.”

Het idee om op een schip te wonen ontstond tijdens de lockdown. „Ik woonde in een prachtig monumentaal appartement in het hartje van Leiden. Ik kreeg weer behoefte aan avontuur en had daarnaast ook de wens om duurzamer te gaan wonen. Eerder dan verwacht kwam dit schip op mijn pad. Ik dacht meteen het is nu of nooit.”

We staan in het roefje, dat is de scheepsterm voor het onderkomen voor de schipper. „Hier wil ik de ramen groter maken zodat je meer daglicht krijgt en lekker naar buiten kan kijken. De ligplaats is omringd met monumentale panden, dus daar wil ik tijdens mijn ontbijt wel van kunnen genieten. Ook is dit een prima werkplek. Ik ben adviseur duurzaam ondernemen. Ik adviseer bedrijven bijvoorbeeld hoe ze werknemers op de fiets kunnen krijgen. Daarnaast ben ik bestuurslid voor de Stichting Duurzame Horeca. Dat is geen betaalde baan, maar dat maakt me niet uit. Ik wil graag helpen met het vormgeven van de nieuwe economie. Daar hoort minimalistisch wonen op een schip ook bij.”

Lees het gehele artikel op de bron: NHD Weekend Magazine, alleen voor abonnees