Doordeweeks is hij directeur, in het weekend restaureert hij ’n botter

Tijdens ons gesprek gaat regelmatig de telefoon. Gerrit Veldman zegt dan eerst ‘sorry’ tegen mij en vervolgens ‘Veldman’ tegen zijn mobiel. ,,Ik heb een druk bestaan”, zal hij later ten overvloede zeggen. ,,Maar bij de botterstichting kom ik helemaal tot rust.” Hij zoekt naar woorden die passen bij de vrijwilligers die er werken, bij dat bottergevoel. Het woord ‘familie’ valt eerst, maar uiteindelijk topt hij ’t heel toepasselijk af met ‘een warm bad’. Als regelende ondernemer, ondernemende regelaar houdt Gerrit zich onder andere bezig met de fondsenwerving van de EB15. Dat is één van de acht schepen van de stichting. De botter die vroeger haring, bot, garnalen, paling en ansjovis ving, moet straks gasten gaan paaien.

We rijden naar de haven waar het schip in de loods ligt. Om het gebouw heen liggen de eikenhouten planken opgestapeld. De bast zit er nog aan. Timmerman Cees loopt met een malletje, die wat weg heeft van een boemerang, langs de planken waar al van nature ’n kromming inzit.

,,We zijn ongeveer vier ton kwijt om hem op te knappen”, legt Gerrit uit. De provincie neemt – zeg maar – 250.000 euro voor zijn rekening en de rest moet de stichting zelf ophoesten. De ondernemer in Gerrit heeft daarom tienduizend certificaten laten drukken. Wanneer je 15 euro doneert, krijg je zo’n certificaat. Op de foto die op het papier staat, zie je de botter in mindere tijden. Als een zielig hoopje boot ligt hij in een groen weiland te verkommeren. ,,Kwajongens hebben ‘m ook nog in de brand gestoken”, neemt Veldman meteen alle narigheid mee.

Lees het gehele artikel op de bron: de Stentor via blendle (€)