Delfzijlsters herdenken scheepsramp van honderd jaar geleden
In Delfzijl is vrijdagmiddag 22 oktober de scheepsramp met de Eems II herdacht. Daarbij kwamen tien loodsen uit Delfzijl om het leven. Het was die dag precies honderd jaar geleden dat het zeilschip in een zware storm verging.
Bij het Loodsenmonument op de dijk zijn kransen gelegd ter nagedachtenis aan de bemanning. Symbolisch genoeg begon het tijdens de herdenking hard te waaien en te regenen in Delfzijl. Eén van de aanwezigen is Hinnie Mulder, woonachtig in Harderwijk maar oorspronkelijk in Appingedam. Haar opa, Klaas Mulder, kwam bij de ramp om het leven.
Oma vertelde veel
‘Ik heb vroeger veel over mijn opa gehoord. Er is door mijn oma veel over de ramp verteld. Ook hoe zij dit beleefde. Toen mijn opa verdronk, was mijn vader een jaar. Het is heel erg geweest. Daarom ben ik blij om hier te zijn vandaag. Dit dut mie wel wat, ja’, zegt Mulder met tranen in haar ogen.
De scheepsramp in 1921
De loodsschoener Eems II vaart op 11 oktober 1921 uit vanuit de haven van Delfzijl. Aan boord zijn tien loodsen. De kotter zou veertien dagen op zee blijven. Als het schip na twee weken nog niet terug is, vreest men voor het ergste. Tijdens een zware storm op 22 oktober vergaat het schip. Vliegtuigen en schepen vinden wrakstukken in de omgeving. Een bemanningslid spoelt aan op het Duitse eiland Norderney.
Negen opvarenden van de kotter waren getrouwd. Hun vrouwen en kinderen bleven alleen achter. Mede daarom is op het Loodsenmonument een bronzen reliëf te vinden met daarop vrouwen en kinderen afgebeeld, kijkend naar de zee.
Belangrijk om te herdenken
‘De naam van mijn opa had ook op dit monument kunnen staan’, zegt Leonard Teerling uit Blauwestad. Maar zijn overgrootvader heeft geluk gehad. Hij was vlak voor de fatale vaart afgelost door collega’s en zat veilig aan wal. ‘Ik leg dus eigenlijk een bloemetje namens mijn opa’, zegt Teerling. ‘Hij zou dit ook heel belangrijk vinden en hebben gedaan.’
De 90-jarige oud-loods Jaap Boxma uit Delfzijl sprak de circa honderd aanwezigen toe met verhalen over zijn werk als loods in de haven van Delfzijl. Hij vindt het belangrijk om de ramp te herdenken:
‘Mensen kunnen zich niet realiseren hoeveel moeite we als loods moeten doen. De zee kan heel wreed zijn, dat merk je ook aan het weer als vandaag.’